Liam als 1 jarige Ragdoll.
De Ragdoll
Ragdoll's zijn forse katten met een halflang, zijdezachte vacht. De Ragdoll is ontstaan in Amerika in de jaren 60. Door het uitkruisen van de Heilige Birmaan, Pers, Turkse Angora en de Siamees is de geliefde Ragdoll ontstaan. De katten zijn erg mensgericht en laten zich dan ook slap hangen wanneer ze door hun baasje worden opgetild. Ze zijn heel vriendelijk en kunnen gemakkelijk met kleine kinderen overweg. Ze zullen uitsluitend in uiterste nood hun nagels uitslaan. Ook kunnen ze goed opschieten met andere huisdieren. Een Ragdoll volgt je als een hondje door het hele huis en waar jij bent is de Ragdoll ook. Echter de meeste Ragdoll's zijn graag bij je, maar gaan meestal niet op je liggen slapen. Ook apporteren ze graag speeltjes. Hoe moeilijker ze erbij kunnen hoe leuker. Maar zoals bij ieder ras,... de uitzondering bevestigd de regel. De Ragdoll is door zijn rustige aard een uitstekende binnenkat en kan gerust op een appartement vertoeven. Ragdolls zijn geen katten om vrij op straat te laten rondlopen, ze zien en kennen geen gevaar,... met alle gevolgen van dien. Een afgesloten tuin, een kattenren of een afgezette balkon waarderen ze daarom wel.
De geschiedenis van de Ragdoll
De oermoeder van de Ragdoll heette Josephine en was eigendom van de fam. Pennels die onder de rook van Los Angeles in het stadje Riverside, Californië woonden. Josephine was een Angora poes. Toen ze na verschillende nestjes weer drachtig raakte waren de kittens veel liever en socialer dan normaal. Ook was de vacht veel mooier, de kittens waren groter en ze lieten zich helemaal slap hangen wanneer ze werden opgetild. De buurvrouw van de fam. Pennels, Ann Baker, merkte de interessante eigenschappen bij de kittens op. Ann Baker was een ervaren fokker en was bezig met het fokken van experimentele Perzen. Door de interessante eigenschappen bij de kittens van de buren zag Ann daar mogelijkheden in voor haar eigen fokprogramma. Ze kon 3 kittens van Josephine bemachtigen om ze in te zetten in haar fokprogramma. Deze kittens heetten Buckweat (een donkere burmeesachtige poes), Daddy Warbucks (leek toen al op een seal point mitted Ragdoll van nu) en Raggedy Fugiana (een bicolour poes).
Daddy Warbucks was Ann’s favoriet en hij bepaalde uiteindelijk haar visie hoe een Ragdoll er hoorde uit te zien, namelijk, een pointkat met een mitted aftekening, blauwe ogen en (toendertijd) een witte staartpunt. Ook gebruikte ze andere katten om de Ragdoll te “ontwerpen” zoals volledig gekleurde katten en burmeesachtige types. In 1965 liet ze de eerste kittens registreren als Ragdolls. De naam Ragdoll en de catterynaam Raggedy Ann die ze voor de roepnaam van haar kittens zette waren geïnspireerd op de destijds in de VS razend populaire Raggedy Ann & Raggedy Andy lappenpoppen. Haar katten deden haar denken aan deze poppen omdat de katten zich ontspannen lieten hangen in de armen van hun baasje. Haar eerste geregistreerde katten heetten Raggedy Ann Kyoto (een seal mitted kater, hij leek als 2 druppels water op zijn vader Daddy Warbucks) en Raggedy Ann Tiki (chocolate dochter van Buckwheat en Daddy Warbucks).
Ann Baker’s doel was het creëren van een ras van grote schoonheid, extreem zachtaardig qua karakter, zeer gemakkelijk in onderhoud en makkelijk in de omgang. Een ras waar mensen als een blok zouden voor vallen en zo geliefd zouden worden dat iedereen er wel eentje zou willen hebben. Buiten de Ragdoll om had ze ook nog patenten op andere rassen die later zijn opgegaan in de huidige Ragdolls. Deze nieuwe rassen zien we terug in de mink, sepia en solid Ragdolls.
De Daytons kochten hun eerste fokpaartje van Ann Baker. De Daytons waren enkel geïnteresseerd in de blauwogige point Ragdolls van de kleuren Seal, blue, chocolate en Lilac in de patronen colorpoint, mitted en bicolor. Dus eigenlijk de Ragdolls die de meesten onder ons kennen. Ze werkten heel hard om het ras erkent te krijgen bij de grote gevestigde stamboomorganisaties. TICA was de eerste die het ras opnam in hun stamboomorganisatie. Dank zij hen is het ras bekent geworden bij het grote publiek.
Toen ontstond een discussie over de sepia, mink en solid. Oorspronkelijk kwamen die variëteiten alleen voor bij de Ragamuffin (bloedlijn van Ann Baker) en niet meer bij de Ragdoll (bloedlijnen van de Daytons). Heel oorspronkelijk waren die variëteiten wel geregistreerd als Ragdoll. Daardoor worden in Europa bij sommige fokkers de solide, minks en sepia’s., maar zijn ze nog niet erkent binnen de kattenverenigingen omdat het geen point katten zijn en dus een afwijkende kleur ogen hebben.
In 1980 las de Engelse Pad Browsell in een Amerikaans katten magazine over het nieuwe Amerikaanse ras, de Ragdoll. Pat had al eerder als eerste de Main Coon geïmporteerd en raakte geïnteresseerd in de Ragdoll. Ze toonde het magazine aan haar vriendin Lulu Rowley en de twee maakten al snel plannen om hun Ragdolls te kopen. Na veel geduld en doorzettingsvermogen vonden ze Denny en Laura Dayton. In 1981 werden verschillende Ragdolls naar Engeland gestuurd. De Ragdolls die naar Engeland kwamen waren Blossom-TIme Lad en Blossom-Time Lass. Later kwamen ook Prim en Proper. Lass werd tijdens de quarantaine zwanger en ze beviel op de trouwdag van prins Charles en Lady Diana van 3 prachtige kittens. Lad en Lass kwamen bij Lulu Rowley van Petil-Lu cattery. Ze namen al snel deel aan shows en ze kregen de volle aandacht. Zelfs de BBC hield een half uur interview over de eerste Ragdolls. Ze kochten nog 6 Ragdolls. Ondertussen hadden Prim en Proper hun quarantaine uitgezeten en gingen ze naar Pad Brownsell van cattery Patriarch.
Vanuit het Verenigd Koninkrijk kon de Ragdoll de rest van Europa veroveren.
Daddy Warbucks was Ann’s favoriet en hij bepaalde uiteindelijk haar visie hoe een Ragdoll er hoorde uit te zien, namelijk, een pointkat met een mitted aftekening, blauwe ogen en (toendertijd) een witte staartpunt. Ook gebruikte ze andere katten om de Ragdoll te “ontwerpen” zoals volledig gekleurde katten en burmeesachtige types. In 1965 liet ze de eerste kittens registreren als Ragdolls. De naam Ragdoll en de catterynaam Raggedy Ann die ze voor de roepnaam van haar kittens zette waren geïnspireerd op de destijds in de VS razend populaire Raggedy Ann & Raggedy Andy lappenpoppen. Haar katten deden haar denken aan deze poppen omdat de katten zich ontspannen lieten hangen in de armen van hun baasje. Haar eerste geregistreerde katten heetten Raggedy Ann Kyoto (een seal mitted kater, hij leek als 2 druppels water op zijn vader Daddy Warbucks) en Raggedy Ann Tiki (chocolate dochter van Buckwheat en Daddy Warbucks).
Ann Baker’s doel was het creëren van een ras van grote schoonheid, extreem zachtaardig qua karakter, zeer gemakkelijk in onderhoud en makkelijk in de omgang. Een ras waar mensen als een blok zouden voor vallen en zo geliefd zouden worden dat iedereen er wel eentje zou willen hebben. Buiten de Ragdoll om had ze ook nog patenten op andere rassen die later zijn opgegaan in de huidige Ragdolls. Deze nieuwe rassen zien we terug in de mink, sepia en solid Ragdolls.
De Daytons kochten hun eerste fokpaartje van Ann Baker. De Daytons waren enkel geïnteresseerd in de blauwogige point Ragdolls van de kleuren Seal, blue, chocolate en Lilac in de patronen colorpoint, mitted en bicolor. Dus eigenlijk de Ragdolls die de meesten onder ons kennen. Ze werkten heel hard om het ras erkent te krijgen bij de grote gevestigde stamboomorganisaties. TICA was de eerste die het ras opnam in hun stamboomorganisatie. Dank zij hen is het ras bekent geworden bij het grote publiek.
Toen ontstond een discussie over de sepia, mink en solid. Oorspronkelijk kwamen die variëteiten alleen voor bij de Ragamuffin (bloedlijn van Ann Baker) en niet meer bij de Ragdoll (bloedlijnen van de Daytons). Heel oorspronkelijk waren die variëteiten wel geregistreerd als Ragdoll. Daardoor worden in Europa bij sommige fokkers de solide, minks en sepia’s., maar zijn ze nog niet erkent binnen de kattenverenigingen omdat het geen point katten zijn en dus een afwijkende kleur ogen hebben.
In 1980 las de Engelse Pad Browsell in een Amerikaans katten magazine over het nieuwe Amerikaanse ras, de Ragdoll. Pat had al eerder als eerste de Main Coon geïmporteerd en raakte geïnteresseerd in de Ragdoll. Ze toonde het magazine aan haar vriendin Lulu Rowley en de twee maakten al snel plannen om hun Ragdolls te kopen. Na veel geduld en doorzettingsvermogen vonden ze Denny en Laura Dayton. In 1981 werden verschillende Ragdolls naar Engeland gestuurd. De Ragdolls die naar Engeland kwamen waren Blossom-TIme Lad en Blossom-Time Lass. Later kwamen ook Prim en Proper. Lass werd tijdens de quarantaine zwanger en ze beviel op de trouwdag van prins Charles en Lady Diana van 3 prachtige kittens. Lad en Lass kwamen bij Lulu Rowley van Petil-Lu cattery. Ze namen al snel deel aan shows en ze kregen de volle aandacht. Zelfs de BBC hield een half uur interview over de eerste Ragdolls. Ze kochten nog 6 Ragdolls. Ondertussen hadden Prim en Proper hun quarantaine uitgezeten en gingen ze naar Pad Brownsell van cattery Patriarch.
Vanuit het Verenigd Koninkrijk kon de Ragdoll de rest van Europa veroveren.